Aangekomen in het zonnige Jamaica

Halloooo,

Donderdag was het eindelijk zover, nadat we met de hele familie + Alwin in een hotel dichtbij Schiphol hadden geslapen, gingen Alwin&ik om 5 uur 's ochtends in het pendelbusje en de rest reed ons achterna in de auto. Ik kon daar makkelijk inchecken maar omdat ik teveel bagage had, moest ik bijbetalen of mijn ticket ' upgraden'  zodat ik in de comfort class zou zitten. Dus dat hebben we maar gedaan. Toen zijn we ergens gaan zitten om te eten en ik was zo kalm, dat was best wel raar, was alleen een beetje misselijk. En toen moest ik afscheid nemen van iedereen en verdween ik bij de douane uit hun zicht. In het vliegtuig was het prima, ik zat bij het raam en er zat niemand naast me dus ik had lekker veel plek voor mezelf. We vertrokken om 8 uur en om 11 uur kregen we al een warme maaltijd, ik had daar eigenlijk echt geen zin in, het was nasi met zoetzure kip. 

Om 5 uur Nederlandse tijd kwamen we in de Dominicaanse Republiek en moesten we uit het vliegtuig. Het was echt een heel chaotisch vliegveld en toen konden we na een uur weer opstappen om naar Montego Bay te gaan. En het was zo warm daar...Andrew van Projects Abroad haalde me op en we praatten wat maar ik was best wel moe van de 14 uur durende reis en ik viel dus in slaap. De wegen daar zijn echt heel erg slecht met enorme gaten erin en veel te veel bochten en het is telkens  berg op berg af en constant getoeter. Er was in ieder geval genoeg te zien, er zijn zulke prachtige bergen met zoveel groene bomen en alles, heel erg mooi. Rond 7 uur lokale tijd kwam ik bij mijn hostfamily. Mrs Forbes is erg aardig en ik ben snel naar bed gegaan (ik sliep waardeloos). 

Vrijdag had ik mijn introductie dag en ik werd gelijk met 3 andere mensen op de achterbank van een taxi gedrukt en het was heeeel erg krapjes. Toen kreeg ik samen met 2 andere meisjes, Helena en Aida, een kleine tour door Mandeville. Ze liet ons bepaalde landmarks zien zodat we de weg konden terugvinden. Er zijn overal taxis die je overal naartoe kunnen nemen, dat is best handig, maar niet heel erg overzichtelijk, dus de eerste dagen zal dat wel even lastig zijn. Daarna hebben we nog overleg gehad bij het office en ben ik naar mijn projectplaats gebracht. Ik kreeg door nurse Ulett een kleine rondleiding en ik ontmoette alle andere zusters (het waren er zoveel, ik kan de namen en gezichten niet meer herinneren). Ik heb besproken met Collette, de supervisor, wat ik hoopte te kunnen doen; outreaches, presentaties en het assisteren van de nurses of de doktoren bij het Health Centre. Alle dagen hebben een andere indeling en er zijn veel departementen dus ik denk dat het erg interessant wordt. Maandag is mijn eerste dag.

Toen ik thuis kwam voelde ik me wel wat lonely omdat ik niet echt goed met de 2 meisjes kon praten omdat ze Zweeds aan het praten waren en het enige Zweedse woord dat ik ken is knackebrod...maar het bleek dat Aida bij de dochter van mrs Forbes woont en zij woont 2 tellen mijn mijn hostfamily dus ik ben naar Aida toe gegaan en ze nodigde me uit om ook mee te komen naar Kingston (de hoofstad) met wat anderen.

Die nacht kwam Piri, een ander meisje, naar mijn hostfamily en ze slaapt bij mij op de kamer. Het was iets van 1.00 am maar we hebben toch nog veel gekletst en uiteindelijk was ik om 7 uur al weer wakker (ik zit zo ontzettend niet in het ritme). Om 10 uur zijn we toen naar Mandeville gegaan en dat was best moeilijk omdat we geen taxi konden vinden. We zijn bij de KFC gaan zitten om te wachten op de rest, 3 anderre meisjes en 1 jongen, allemaal erg aardig. We gingen met een busje naar Kingston, er zitten veel te veel mensen in zo'n bus en het is erg warm maar het uitzicht is erg mooi dus je kan je best vermaken in zo'n busje. De plek waar we werden gedropt was niet in de binnenstad, en het was ontzettend druk, overal kraampjes en mensen die je dingen willen aansmeren. Maar je kijkt je ogen uit. Uiteindelijk kwamen we bij een hostel waar we minder dan 15 euro moesten betalen voor 1 nacht en gingen we even naar een supermarkt om daarna te gaan eten. En toen werd mijn pinpas ingeslikt....ik was echt zo van 'waaaaaarom gebeurt dit nou weer bij mij...'. Dus snel pappie gebeld en heb een briefje bij de bank achter gelaten. Maandag kan ik naar dezelfde bank in Mandeville gaan zodat het hopelijk geregeld wordt. Ik heb een ander pasje, maar dat geld was niet voor mij maar voor de Jamaicaanse mensen bedoeld. Anyway, hopelijk kan ik m snel terugkrijgen en is alles opgelost.

's Avonds was het partytime in Kingston, famous for their nightlife. Piri en ik waren wel al wat moe dus we bleven niet heel lang. Eerst mochten we niet bij een club naar binnen omdat we sneakers droegen, iedereen in Nederland draagt sneakers ofzo met uitgaan maar als je geen 15 cm heels hebt, kom je er niet in. Onze taxichauffeur kon uiteindelijk voor elkaar krijgen dat we naar binnen mochten. Het was er erg druk en in het begin vooral muziek die wij hier ook op de radio horen. De jonge Jamaicaanse mannen zijn ontzettend aardig, ze vragen allemaal ' where are you from? Do you like it here?' Heb een Chinees ontmoet die sinds zijn 6e in Jamiaca woont en een jongen die echt heel graag naar Nederland wilde (why??). Alle jongens en mannen dansen gewoon vrolijk mee, een stuk beter dan al die Hollandse Harken in Nederland hahaha. Piri en ik gingen om 2 uur ongeveer weer naar huis, de taxichauffeur wist niet waar we heen moesten (en wij eigenlijk ook niet) maar uiteindelijk kwamen we er. En nu zit ik hier achter een computer met 3 uur slaap omdat ik nog steeds niet in het Jamaicaanse ritme zit, mi no like jetlag zouden ze hier zeggen.

Ik ga nu weer gezellig met Piri zitten en vandaag was het de bedoeling dat we naar het strand gaan, maar ik denk dat al de anderen nu nog lekker slapen en dat ook nog wel even doen. We' ll see. Einde van de middag weer naar huis en dan goed slapen om om 9 uur te beginnen in the Health Centre. Maandag heeft Piri haar introductiedag en zij zit ook bij het centrum dus dinsdag kan ze mij joinen in de taxi, gezellig.

Ik mis wel iedereen vreselijk, er zijn veel Duitse vrijwilligers en ze praten Duits en mijn Duits is niet heel goed, of mensen praten Zweeds (ook niet mijn sterkste punt) maar ik denk dat dat goed komt als ik hier wat langer ben. Klein inzinkinkje vandaag was helaas niet onvermijdbaar ;)

Geen idee wanneer ik weer iets van mij laat horen, maar ik zal jullie zeker laten weten hoe het vrijwilligerswerk is !!

Liefs Merel