De kindjes van het New Hope Children's Home
13 maart 2013 - Mandeville, Jamaica
Vorige week maandag mocht ik dan eindelijk werken in het weeshuis 'New Hope Children's Home'. Ik ging samen met Poppy er heen en gelijk klampten alle kinderen zich aan haar vast en riepen ze enthousiast 'Poppy Poppy Poppy!'. Het was een drukte van jewelste, even wennen. Elke dag begint met het controleren van de stinkende luiers, het voeren van flesjes aan de babies en het vinden van schoenen voor de kids zodat ze naar buiten kunnen. Daarna spelen en vermaken we ze. Het zijn vrolijke kindjes, veel babies, wat peuters en een paar oudere kinderen die naar het schooltje gaan. Sommige kinderen zijn geestelijk of lichamelijk beperkt maar ze zijn allemaal erg lief en vinden de vrijwilligers leuk. De babies Princeton en Kyle zijn mijn favorietjes, ze lachen zo schattig en ik zou ze zo meenemen in mijn koffer haha. Helaas komt er ongeveer elke dag een groep irritante christelijke Amerikanen naar het weeshuis die dan opeens alle kinderen bezighouden. Voor ons is er dan amper iets te doen.
Op mijn eerste dag voerde ik het jongste kind, amper een maand oud die een week oud was toen ze bij New Hope kwam. De fles was nog niet eens leeg en ze spuugde de volle lading over mij heen. Gelukkig dragen we een soort ziekenhuisshirt dat zij ons geven, maar ik had een enorme kotsvlek op mijn bil. Diezelfde dag ben ik samen met Poppy naar de arme familie met tweelingen geweest. We hielpen de meisjes met hun Engels huiswerk. Dat was nog knap lastig uitleggen en soms hadden we een discussie over de grammatica die ik uiteindelijk won, terwijl Poppy zelf Engels is. We voelden ons erg behulpzaam en de meisjes vonden het leuk, dus ik ga deze week weer heen.
Donderdag was mijn lucky day, want ik werd 3x ondergespuugd. Ze vinden me nog niet zo leuk!
Ik heb al wel een goed doel gevonden voor wat geld, namelijk schoenen voor de kinderen. De peuters lopen rond in klompjes die 5 maten te groot zijn of ze dragen 2 linkerschoenen. Deze week inventariseer ik wat voor schoenen ze hebben en ga ik er flink wat kopen, zodat ze die oude afgetrapte eindelijk weg kunnen gooien. Donderdag hadden Poppy en ik een klein tripje georganiseerd voor 12 kinderen, lunchen bij de Burger King. Sommigen vonden het erg spannend omdat ze amper buiten het weeshuis komen. Ze waren zo enthousiast zodra ze een papieren kroon opkregen en ze hun hamburgertjes opsmulden. Het was ontzettend leuk om de kinderen zo te zien. Waarschijnlijk doe ik nog wel eens zo'n uitstapje met wat kinderen zodat ze wat meer gewend raken aan verschillende omgevingen.
In Nederland had ik wat boeken gekocht zoals Nijntje, Kikker en Jip&Janneke in het Engels. Behalve de kinderen die naar het schooltje gaan, hebben de andere kindjes volgens mij nog nooit een boek gezien en worden ze niet voorgelezen. Dus ik pakte 'Miffy's Bicycle' erbij en nam een kind apart om ze voor te lezen. Helaas waren de kindjes niet zo geïnteresseerd, dus ik ben er snel mee gestopt. Ga het zeker vaker proberen, maar dan met de oudere kinderen.
Wat cru is, is dat sommige ouders, die niet voor de kinderen kunnen zorgen, geen toestemming geven voor adoptie. Dat houdt in dat de kinderen vastzitten in het weeshuis terwijl er mensen zijn die ze willen adopteren en weten wat hun 'special needs' zijn. Andere kinderen worden later door familie geadopteerd of anders door een Jamaicaanse familie.
Vorige week was het weer niet echt geweldig. We hadden woensdag gepland naar het strand te gaan maar het goot in Mandeville. We hielden moet en gingen met wat jongens richting Treasure Beach terwijl we gezellig rum dronken in het busje. Het regende daar gelukkig niet. De excentrieke Yannick maakte op t strand een kampvuur en begon allemaal dingen te kokkerellen. Met Kristine en Luuk nog het warme water ingesprongen in het donker. Was erg gezellig. Praat wel veel teveel Nederlands met Luuk en Kimberley, maar ja das toch wel veel makkelijker.
Vrijdag nam ik afscheid van Kristine, ik mis d'r wel. Ben elk weekend met haar geweest. Het was Poppy haar laatste dag dus ging ik samen met Kim en 2 jongens naar Treasure Beach waar we lekker vertoefden. Zaterdagochtend vertrok Poppy, mijn gekke, leuke roomie. Het is nu wel stil in de slaapkamer zonder haar lach. Samen met Kimberley ging ik koekjes bakken. Dat bleek nog knap lastig want het recept was in gram en we hadden geen weegschaal, alleen maar 'cups' waarvan we moesten opzoeken hoeveel ounces daarin zaten. Duh, wat en gedoe! Uiteindelijk hebben we onze fantasie gebruikt (en veel suiker en vanilledruppels) en waren ze goed gelukt. Ook zondag gingen we weer naar het strand met onze nieuwe roommates en het weer was eindelijk eens echt super! Geen wolkje aan de lucht, heerlijk.
Deze week weer werken in het weeshuis en de kindjes laten lachen. En dan even het miniproject voor 2 middagen.
Ik mis mijn vriendinnen wel, maar hopelijk komen er snel weer nieuwe leuke meiden.Dit weekend weer naar de Blue Mountains samen met Kimberley en 5 jongens. Weer lekker actief de Catherines Peak beklimmen !
Liefs Merel
P.s er komen binnenkort foto's van de kindjes!!
Op mijn eerste dag voerde ik het jongste kind, amper een maand oud die een week oud was toen ze bij New Hope kwam. De fles was nog niet eens leeg en ze spuugde de volle lading over mij heen. Gelukkig dragen we een soort ziekenhuisshirt dat zij ons geven, maar ik had een enorme kotsvlek op mijn bil. Diezelfde dag ben ik samen met Poppy naar de arme familie met tweelingen geweest. We hielpen de meisjes met hun Engels huiswerk. Dat was nog knap lastig uitleggen en soms hadden we een discussie over de grammatica die ik uiteindelijk won, terwijl Poppy zelf Engels is. We voelden ons erg behulpzaam en de meisjes vonden het leuk, dus ik ga deze week weer heen.
Donderdag was mijn lucky day, want ik werd 3x ondergespuugd. Ze vinden me nog niet zo leuk!
Ik heb al wel een goed doel gevonden voor wat geld, namelijk schoenen voor de kinderen. De peuters lopen rond in klompjes die 5 maten te groot zijn of ze dragen 2 linkerschoenen. Deze week inventariseer ik wat voor schoenen ze hebben en ga ik er flink wat kopen, zodat ze die oude afgetrapte eindelijk weg kunnen gooien. Donderdag hadden Poppy en ik een klein tripje georganiseerd voor 12 kinderen, lunchen bij de Burger King. Sommigen vonden het erg spannend omdat ze amper buiten het weeshuis komen. Ze waren zo enthousiast zodra ze een papieren kroon opkregen en ze hun hamburgertjes opsmulden. Het was ontzettend leuk om de kinderen zo te zien. Waarschijnlijk doe ik nog wel eens zo'n uitstapje met wat kinderen zodat ze wat meer gewend raken aan verschillende omgevingen.
In Nederland had ik wat boeken gekocht zoals Nijntje, Kikker en Jip&Janneke in het Engels. Behalve de kinderen die naar het schooltje gaan, hebben de andere kindjes volgens mij nog nooit een boek gezien en worden ze niet voorgelezen. Dus ik pakte 'Miffy's Bicycle' erbij en nam een kind apart om ze voor te lezen. Helaas waren de kindjes niet zo geïnteresseerd, dus ik ben er snel mee gestopt. Ga het zeker vaker proberen, maar dan met de oudere kinderen.
Wat cru is, is dat sommige ouders, die niet voor de kinderen kunnen zorgen, geen toestemming geven voor adoptie. Dat houdt in dat de kinderen vastzitten in het weeshuis terwijl er mensen zijn die ze willen adopteren en weten wat hun 'special needs' zijn. Andere kinderen worden later door familie geadopteerd of anders door een Jamaicaanse familie.
Vorige week was het weer niet echt geweldig. We hadden woensdag gepland naar het strand te gaan maar het goot in Mandeville. We hielden moet en gingen met wat jongens richting Treasure Beach terwijl we gezellig rum dronken in het busje. Het regende daar gelukkig niet. De excentrieke Yannick maakte op t strand een kampvuur en begon allemaal dingen te kokkerellen. Met Kristine en Luuk nog het warme water ingesprongen in het donker. Was erg gezellig. Praat wel veel teveel Nederlands met Luuk en Kimberley, maar ja das toch wel veel makkelijker.
Vrijdag nam ik afscheid van Kristine, ik mis d'r wel. Ben elk weekend met haar geweest. Het was Poppy haar laatste dag dus ging ik samen met Kim en 2 jongens naar Treasure Beach waar we lekker vertoefden. Zaterdagochtend vertrok Poppy, mijn gekke, leuke roomie. Het is nu wel stil in de slaapkamer zonder haar lach. Samen met Kimberley ging ik koekjes bakken. Dat bleek nog knap lastig want het recept was in gram en we hadden geen weegschaal, alleen maar 'cups' waarvan we moesten opzoeken hoeveel ounces daarin zaten. Duh, wat en gedoe! Uiteindelijk hebben we onze fantasie gebruikt (en veel suiker en vanilledruppels) en waren ze goed gelukt. Ook zondag gingen we weer naar het strand met onze nieuwe roommates en het weer was eindelijk eens echt super! Geen wolkje aan de lucht, heerlijk.
Deze week weer werken in het weeshuis en de kindjes laten lachen. En dan even het miniproject voor 2 middagen.
Ik mis mijn vriendinnen wel, maar hopelijk komen er snel weer nieuwe leuke meiden.Dit weekend weer naar de Blue Mountains samen met Kimberley en 5 jongens. Weer lekker actief de Catherines Peak beklimmen !
Liefs Merel
P.s er komen binnenkort foto's van de kindjes!!
kan me voorstellen dat het even wennen is ,maar leert er wel wat van.kan mij ooit nog een meisje herhinneren, die achter een stoel kroop,omte poepen
doei moppie pas op je zelf ,voor je weet ben je weer hier.dikke kus ,trijnie.
Wat een verhalen allemaal. Zoals ik kan lezen heb je het goed naar de zin en kun je nu eindelijk wat goed werk doen. Het heeft wat dat betreft lang geduur. Wanneer kom je eigenlijk weer terug?
Doe je best daar en ik lees trouw je verhalen. Wat kosten de schoentjes. Dit vind ik ook wel een leuk project. Laat mij dat even weten.
Veel lieve groeten , ook van Jan,
Kus,
Beppie.
Goed om te lezen dat je nu echt je handen uit de mouwen kunt steken. Werken met kinderen heb ik altijd fantastisch gevonden en om dit nu zo van jou te lezen SUPER!!! Je project met de schoenen: fantastisch idee!!! Blijf het voorlezen volhouden, want dat vinden kinderen echt leuk hoor en simpele spelletjes, ook altijd leuk!!!!
Hoop dat je straks na je terugkeer, met dit als misschien wel het toefje slagroom op de taart, Jamaica op een fijne manier in je herinnering kunt houden.
Geniet en werk nog even lekker door!!
Dikke knuffel Ria